Omslagfoto: Llantwit Major
Zo studeer je in Cardiff, en zo ga je aan de slag in Hoevelaken. Best een omslag. Anne Koopman stapte begin dit jaar als onze nieuwe collega ons kantoor aan de Drs. W. van Royenstraat binnen. Een rare gewaarwording zal dat geweest zijn, want door de corona-pandemie was het er vrijwel leeg. Er waren maar een beperkt aantal van de in totaal 20 collega’s aanwezig om Anne te verwelkomen.
Slapend studeren
Na het behalen van haar Bachelor in Social Sciences, sloot Anne twee jaar later haar Research Master Cognitieve Neuropsychologie cum laude af aan de VU in Amsterdam. Dat was het moment dat Anne samen met haar vriend Timo besloot om een lange reis te maken. Zo gezegd, zo gedaan. Een rondreis van acht maanden door Zuid- en Centraal Amerika was het resultaat.
Maar het buitenland avontuur stopte daarna niet?
“Nee, Timo kon aansluitend zijn Master in Edinburgh doen. Ik bedacht me toen dat het leuk zou zijn als ik mijn PhD ook in het Verenigd Koninkrijk kon doen. Dat werd een PhD aan de Universiteit van Cardiff. Mij toen nog niet realiserend dat Cardiff en Edinburgh echt ontzettend ver van elkaar weg liggen,” vertelt Anne lachend. “Gelukkig vond Timo na zijn master een baan in Cardiff. Heel fijn dat dat lukte, want de hoofdstad van Wales is eigenlijk een relatief kleine stad met maar 350.000 inwoners, waar maar een paar bedrijven iets doen in zijn vakgebied.”
Waar ging jouw PhD over?
“Mijn onderzoek ging over het effect van slapen op geheugen. Ik heb daarvoor een aantal experimenten gedaan met personen die naar mijn slaaplab kwamen. Ik liet ze geluiden horen tijdens het onderzoek als onderdeel van een taakje waar ze iets moesten leren. Vervolgens gingen die personen slapen. Ik speelde dan tijdens bepaalde slaapstadia een deel van die geluiden opnieuw af waarmee ik probeerde een geheugen in hun slaap op te wekken, zonder ze wakker te maken. Het idee was dat, als ze het taakje opnieuw zouden doen als ze wakker waren, ze dan beter zouden presteren op die gedeelten van de taak die ik met die geluidjes had opgewekt tegenover de delen van de taak die ik niet had opgewekt. Klinkt wel een beetje als Science- fiction hè? Maar het resultaat was wel dat men inderdaad beter presteerde op items die ik had gereactiveerd in hun slaap.”
Klinkt een beetje als de fabel van de middelbare school: leg je lesboek onder je hoofdkussen als je de volgende dag een proefwerk hebt en je maakt een goeie toets.
“Er bestaat zulk onderzoek met betrekking tot andere talen leren. In de slaap laat men dan bijvoorbeeld de helft van de Duitse woordjes horen die participanten geleerd hadden van Duits naar Nederlands. Uit dat onderzoek bleek ook dat men de vertaling van de gereactiveerde helft beter wist de volgende dag. Maar een boek onder je hoofdkussen leggen? Nee, dat alleen helpt niet. Je moet wel altijd van tevoren leren, haha.”
“Ook buiten de wetenschap valt veel goeds te doen”
Wilde je niet verder in onderzoek?
“Nee. Ik ben nooit de wetenschap in gegaan met de gedachte dat ik hoogleraar wilde worden. Ook is werken in de wetenschap heel onzeker. Er zijn veel tijdelijke aanstellingen van één tot twee jaar en dat zou dan het vooruitzicht zijn voor de komende 15 jaar. Tot je geluk hebt en een permanente positie krijgt.” Anne vertelt ook dat haar vriend en zij zich graag wilden gaan vestigen in Amsterdam. “Dan passen tijdelijke posities van universiteit naar universiteit niet. Daarbij vind ik gewoon veel dingen leuk. Vier jaar onderzoek voor mijn PhD was prima maar ook wel goed. Ik wilde ook weer eens wat anders gaan doen en ik denk dat er ook buiten de wetenschap veel goeds te doen valt. ”
Hoe kwam je bij E+M terecht?
“Ik volgde Marlieke van Kesteren al een tijdje op Twitter omdat ze in een gerelateerd onderwerp onderzoek had gedaan. Zij had de stap gemaakt om de wetenschap te verlaten en toevallig zag ik haar tweet dat jullie nieuwe medewerkers zochten. Ik heb haar benaderd en gevraagd naar haar ervaringen. De enthousiaste manier hoe zij erover sprak, de dagelijkse dingen waar ze mee bezig was: het klonk echt leuk, dus ik heb de stoute schoenen aangetrokken en gesolliciteerd.”
Wat sprak je aan in de functie en ons bedrijf?
“Eigenlijk alles. Je bent met verschillende onderwerpen bezig, met innovatieve projecten die nog niet in de krant staan. Het is afwisselend werk. Ik houd wel van nieuwe dingen onderzoeken, in nieuwe onderwerpen duiken. En ik zocht toch ook dat stukje zekerheid dat een baan met zich mee brengt.”
Klopt je idee qua werk ook met de realiteit?
“Ja, eigenlijk wel. Mijn idee dat een adviseur veel kennis heeft van de diverse subsidies, en dat hij of zij weet hoe je een goede aanvraag kunt schrijven, klopt. Ook dat de adviseur klanten begeleidt in hoe je een en ander beter op papier kunt zetten had ik wel verwacht. Wat ik niet wist is dat er zo ontzettend veel subsidieregelingen zijn. Voor de wetenschap wist ik dat wel maar niet dat er ook zoveel regelingen zijn voor het bedrijfsleven. En ik wist ook niet dat er zulke grote consortia zijn met wel 30 partners. Een veel grotere wereld dan ik van tevoren dacht, dat wel.”
De wereld ontdekken
En nu voor de medische sector aan de slag bij Evers + Manders?
“Zeker, maar niet beperkt tot de medische sector. Ik ben me al breder aan het oriënteren. Nu werk ik bijvoorbeeld met Erik Jan en Nina aan een LIFE project en het onderwerp is verre van medisch. Dat vind ik echt heel leuk, nieuwe dingen ontdekken.”
Dat kenmerkt Anne: ontdekken. Behalve de wereld boven water heeft ze ook de onderwaterwereld verkend. Ze begon met duiken in Wales. “Erg koud, maar heel leuk. In Wales vind je vooral veel plantenleven onder water, en zeehonden, kreeften, Dogfish. Dogfish zijn hele kleine haaien, echt schattig. En scheepswrakken, die tref je daar ook. In Jordanië waar ik vorig jaar gedoken heb, is dat heel anders. Veel meer kleuren vissen, interessante koralen en schildpadden.”
De overgang van Wales naar Amsterdam is wel enorm. Mis je Wales niet?
In Cardiff zit je dicht bij water en dicht bij bergen. In het weekend even een stukje rijden en dan in zo’n geweldig natuurgebied zijn, dat mis ik zeker. Maar Timo en ik wilden ons graag weer vestigen in de regio Amsterdam vanwege familie en vrienden. En misschien ook wel een beetje omdat we elkaar daar ontmoet hebben, tijdens het studeren. Ook alweer zeven jaar geleden… Wat een gek idee.